اولین قدمهات پسرکم

 طاهای من راه افتاد ... دلم به تاب تاب افتاد

درست در سن یکسالگی 

قبل ازتولدیکسالگیت: واسه اولین بار و به صورت مستقل بدون کمک گرفتن از کسی قدمهای کوچولوتو توی اشپزخونه داشتم به کارام میرسیدم برداشتی و شروع به راه رفتن کردی و افتادی اومدم بلندت کنم خودت زودتربلندشدی... البته از چند روز قبل خودت  تنهایی تاتی میکرد اما با فاصله کم واز ترس زمین خوردن گوشه های مبلو میگرفتی و میخوردی زمین پا نمیشدی ...... روزهای اول که راه رفتنو یاد گرفته بودی از شدت خوشحالی و هیجان تند تند واسه خودت تو خونه راه میرفتی. عجول بودی هی میخوردی زمین و ما میگفتیم یا علی ....وبدون تمرکز و با عجله دوست داشتی فقط بری   کلی هم فیلم گرفتیم ، من که از خوشحالی داشتم به اوج مادربودن میرسیدم

من وبابا داشتیم لباس های تولدتو ست میکردیم

شب خونه باباجون بودیم و من و تو و بابایی با موتور رفتیم عابربانک و روی موتور کلی جیغ زدیم

طاهای من قدم پشت قدم بردار و از زمین خوردن نهراس، محکم بایست و دوباره از نو  آغاز کن که این اولین درس زندگی توست ...

پسرم گام بردار و به سمتم بیا که با دستانی باز منتظر در آغوش کشیدنت هستم ...