من و پسرم اومدیم برای همیشه

 

 

 

 

من اومدم

جدا اومدم و دیگه قصد دل کندن از این وبلاگ و ندارم و ادامه خواهم داد

این  وبلاگ یه جورایی مثل حلقه ازدواجم شده برام دور کردنش و دل کندنش برام سخته حتی روزایی که ورم دارم ومجبورم حلقه رو در بیارم میاندازم تو زنجیرم اما ازخودم دورش نمیکنم این وبلاگ هم همین حکایتو داره دیدنش برام غم میاره و نمی تونم بنویسم اما روزی دهها بار در روز میام و این وبلاگ با تلخ و شیرینش می خونم و برای دوستام و مامان نی نی ها خواهری می کنم از اسفند 90تا الان با این وبلاگ من دوستم و چه دوستایی تو شهرهای مختلف شمال کشور و قم و جنوب و کردستان و .........که پیدا نکردم

برام خیلی خیلی سخت بود بگم و بنویسم از دخترم بجای پسرم لفظ کلمه دخترم داغمو تازه میکرد اما تو این مدت سعی کردم به دخترم علاقه مند بشم من مادرم دوستش دارم اما یه حسی مانع میشد و میگفت نگو دخترم صبح ها که از خوای بیدار میشدم دستمو میزاشتم روشکمم و بهش میگفتم دخترم مامان دوستت داره اما ازمن دلخور نشو اگه بهت روزی گفتم پسرم ازم نرنج اگه موقع زایمان تو اوج بیهوشی پسرمو خواستم و طاها رو صدا کردم چون تو داری از همون دل تاریکی میایی که من 24ماه در انتظار اومدن پسرم بودم ...

تو این دنیا بودم که حالم بد شد و تهوع و .......بستری شدم و دکتر به اجبار سونو و از نوشت و تو ی سونو 16هفتگی دکتر گفت جنین شما پسره .خدای خوبیها رو شکرکردم و خوشحال شدم که محدطاهای منو بهم برگردوند و تو این ازمایش سخت سربلند شدم و خدای من دید که من هیچ وقت کفرنگفتم وهمیشه شاکرش بودم وهستم

من میخوام دوباره بنویسم از محمدم از پسرم از انتظار 24ماهه بگم تا روزی که اومد و بزرگ شد و فهم و درکشو پیداکرد بدونه که مامان و باباش برای اومدنش چه امتحاناتی رو پس دادن و ...........

به زودی میام و متن بالای وبلاگ و ......عوض می کنم و محیط وبلاگ و تغییراتی میدم یه جورایی به خونه تکونی نیاز داره